/140/ in hac unita sunt quae in illo separata: quod,
si diversa in aeternitate simul vera sunt, nihil
refert. Id enim est secundum diversas rationes
et respectus ad diversa tempora. In
eodem temporis instanti homo cognoscit
equum determinate et indeterminate, at
non secundum idem, ut animal primo modo,
qua hinnibile secundario: consimiliter
in eadem aeternitate novit Deus futurum
contingenter et determinate, non tamen
secundum eundem respectum ad idem
tempus praecise. Non igitur nostris actionibus
Dei praescientia necessitatem imponit,
quando ipsas ut futuras agnoscit solummodo
in libera facultate, ut possint esse et non
esse.
EXERCITATIO XXIV
Respondet Ciceronianis obiectionibus.
Illarum prima haec fuit: Si Deus certissime
videt futura, non possunt igitur
non esse; necessario, igitur, non libere evenient.
Consecutio probatur, quia non posse
non esse convertitur cum necesse est esse.
Respondeo declarando antecedens: Deus
novit futura, fore scilicet non esse. Non possunt
igitur non esse futura concedo. Ergo de
Indice
|
Pagine introduttive |
|
EXERCITATIONES |